Afscheid en terug in Nederland

Afgelopen dinsdag verliep helaas niet zoals we verwacht hadden. ’s Morgens kwam onze vaste ‘driver’ ons niet ophalen bij het hotel om half 9. Na bellen bleek dat de ‘driver’ vanwege een begrafenis niet reed vandaag. We zijn toen zelf met de ‘bodaboda’ (brommertjes) naar Foodstep gegaan. Daar aangekomen rond half 10 verwachtten we één en al bedrijvigheid. Maar het was heel rustig op het terrein: de bouw van het jongensgebouw, sanitairgebouw en wachtershuisje lag stil. Ook de Nederlandse projectmanager Menco was er niet. We zijn aan de slag gegaan met onze werkzaamheden van maandag (rotstuin en verven) en halverwege de ochtend spraken we Menco. De vrouw van de ondernemer van de bouwprojecten was maandagavond bij een verkeersongeluk om het leven gekomen. Ze is 26 jaar geworden. De ondernemer blijft met twee kinderen van drie en zes jaar achter. Alle werkzaamheden bij Foodstep waren daarom stilgelegd. De vrouw is dinsdagmiddag begraven. Na deze verdrietige en onwerkelijke mededeling (afgelopen zondag waren we bij de betreffende ondernemer en zijn vrouw in de kerk!) hebben we besloten de geplande party af te lassen en onze eigen klussen af te maken. Aan het eind van de dag was de rotstuin af en het meeste schilderwerk ook. Alleen de toegangspoort is half geverfd. Er was geen nieuwe pot verf in de goede kleur gehaald…
’s Avonds zijn we in het hotel gebleven en bijna allemaal op tijd naar bed gegaan. Iedereen was moe en de halve groep was ziek, zwak of misselijk. Tijd voor Nederland?!

Woensdagochtend konden we uitslapen en kregen we ons zelfgekozen ontbijt: loempia’s, soort kibbeling en getoast brood  Rond 10 uur werden we opgehaald met een Landrover van Foodstep en deze keer gingen we niet in onze werkkleding. Aangekomen bij Foodstep hoorden we dat zowel Nathalie als Werner (het echtpaar uit België dat het project opgezet heeft en een maand in België was om tot rust te komen) dinsdagavond geland waren in Uganda. Werner heeft in België een nieuw herseninfarct doorgemaakt en het was de vraag of hij met zijn vrouw Nathalie terug kon keren naar Uganda. Om Nathalie en Werner feestelijk te ontvangen, had Menco een plan bedacht. De toegangspoort werd versierd met ballonnen en een touw om door te knippen. Links op de oprit stonden alle tweeëntwintig geverfde fietsen. Tweeëntwintig jongens mochten ze vasthouden. De kleinere kinderen stonden rechts van de oprit keurig op een rij en vooraan speelden wat oudere kinderen om de djembees. Na de kinderen mochten wij als vrijwilligers plaatsnemen op onze hurken/knieën en het personeel van Foodstep stond achter ons. Toen Nathalie, Werner en hun dochter aankwamen, begonnen de kinderen op de djembees te spelen en werd door hen spontaan het lied ‘Dit is de dag’ ingezet. Nathalie en Werner wisten niet wat ze zagen…! Ze waren helemaal verrast door deze ontvangst en hadden nauwelijks idee wat er de afgelopen weken voor werk verzet was. Nadat ze de kinderen, vrijwilligers en het personeel begroet hadden, zijn ze door Menco verder het terrein over geleid. Ze vonden de nieuwe indeling van het sportveld en de speeltuin prachtig en namen gelijk plaats op de zitjes in de rotstuin. Alle kinderen kwamen hen omhelzen en iedereen was dolblij dat ‘papa’ en ‘mama’ weer terug waren. Daarna zijn de keuken en het nieuwe kantoorgebouw nog officieel geopend en heeft Menco verteld wat voor werk er allemaal gedaan is. Nathalie en Werner waren helemaal verbaasd en dolblij dat alles zover is gekomen. Ze vroegen of wij niet langer wilden blijven omdat ze ons uitgebreid wilden bedanken… ‘Kunnen jullie je vliegtuig niet laten gaan vanmiddag?’ De jongens van onze groep hebben nog snel een potje voetbal gespeeld op het nieuwe terrein (en gewonnen natuurlijk ;)) en daarna hebben we afscheid genomen van de kinderen en het personeel. De vaste dominee bij Foodstep heeft samen met ons, personeel en een aantal kinderen gebeden voor een veilige terugreis en velen hebben ons op het hart gedrukt om snel terug te komen…

Terug bij het hotel hebben we de laatste dingen ingepakt en nog wat gedronken en een ‘chapatti’ (pannenkoek) gegeten in bijzijn van Menco en de hotelbaas. De hotelbaas bedankte ons ook voor ons verblijf in zijn hotel. Hij was erg blij geweest met zijn gasten  Menco vertelde dat hij ons in wil huren bij nieuwe projecten die hij gaat leiden… Wie weet waar we nog naartoe gaan als groep?!

De terugreis is goed verlopen. Donderdagochtend landden we zelfs een half uur eerder op Brussel dan verwacht. We kijken terug op een onvergetelijke reis en bijzondere ervaring. We hebben veel verschillende dingen gedaan en gezien en de opening van het terrein woensdagochtend was voor iedereen een mooie afsluiting van vier weken Foodstep. Alle lof en eer komt God toe; Hij heeft ons de kracht en liefde ervoor gegeven!

Foto’s bij dit laatste stukje volgen hopelijk snel…