Van alles en nog wat

Hoi allemaal,

Zoals we in de vorige blog verteld hebben zijn we donderdag naar de kindergevangenis geweest. Na een rit van ruim 2 uur kwamen we aan op onze bestemming: Kampiringisa. De eerste indruk was anders dan we verwacht hadden, want er zat geen hek/omheining omheen. Dit is omdat het officieel een heroepvoedingstehuis is. De kinderen kunnen dus eigenlijk weglopen, maar in de praktijk gebeurd dit niet vaak, omdat er een regeling is met de buurtbewoners. Deze mogen de kinderen slaan en ze krijgen geld als ze de kinderen weer terug brengen.

Nadat we een ‘rondleiding’ hadden gekregen, kwamen we allemaal bij elkaar in een grote ruimte die ‘black room’ wordt genoemd. Het was tijd om te worshippen. Iedereen ging helemaal los op z’n Afrikaans: het dak ging er bijna af. Er werden meerdere typisch Afrikaanse liedjes gezongen, waarbij werd geklapt, gedanst en gemusiceerd met djembés. Tussen het zingen door werd er gebeden en werden er blessings opgenoemd. Na ongeveer een uurtje was het klaar en was er tijd voor ontspanning, spelletjes en sport. Er werd gevoetbald, gebasketbald, gekaart en met de kinderen gepraat. Door gebrek aan scholing konden de meeste kinderen niet goed Engels, dus was de communicatie lastig.

Rond half 2 vertrokken we weer bij de gevangenis en begon onze terugreis die niet zonder problemen zou verlopen. De motor maakte een vreemd tikkend geluid. Na 5x stoppen kwam onze chauffeur erachter dat hij het probleem niet zelf op kon lossen. Dus werd er ander vervoer voor ons geregeld: de party-/schoolbus van Foodstep. Kort samengevat heeft de terugreis vier uur geduurd.

Vrijdag hebben we een dagje ontspanning gehad. De wekker ging om 08.30 AM, waarna het ontbijt van erwtenflappen, mini-braadworstjes en mandazi’s (soort oliebol) volgde. Een goed begin is het halve werk, dus namen we vervolgens de taxi naar Entebbe. Doordat we ons verdeeld hadden in twee groepjes, stapten we op verschillende plaatsen uit. De zoektocht naar de andere mzungu’s (Ugandees voor blanken) begon, we werden gelukkig geholpen door de locals. Taxichauffeurs en verkopers langs de straat wezen ons de weg naar de andere mzungu’s. Zo vonden we elkaar snel weer terug, hoe handig is het om blank te zijn tussen allemaal zwartjes…

Na wat rondgeslenterd te hebben, pakten we de bodaboda naar het strand vlakbij het vliegveld. Het strand was ongelooflijk mooi met wit zand, blauw water, stoeltjes, volleybalnet, pooltafel en niet te vergeten grote boxen waar Afrikaanse muziek uitkwam. Er lag een bootje op het strand dat we konden huren. Na een mooie boottocht kwamen we aan bij de evenaar. Dit gaf een enorme kick, de adrenaline gierde door onze aderen. Nadat we van de schrik bekomen waren, zijn we weer terug gevaren naar het strand. Hier stonden zo’n 200 schoolkinderen ons juichend op te wachten. Nadat we de boot betaald hadden, liepen we naar de uitgang waar net een taxi stond. Na een heftige afdingdiscussie besloten we toch te gaan lopen. Gelukkig duurde dit niet al te lang want de taxi kwam langszij om ons alsnog op te pikken voor onze prijs, 500 shilling (15 cent p.p.). We kwamen aan bij een markt waar de dames geshopt en de heren gekeken hebben.

Zaterdag konden we eindelijk weer eens onze handen uit de mouwen steken. Toen we aankwamen bij Foodstep kregen we een lijstje van 16 punten die moesten gebeuren die dag. We hebben een vloertje gemaakt met cement, een muurtje gemetseld, ruim 50 vierkante meter gras omgeploegd en uiteraard met de kinderen gespeeld.

Groetjes!